مروری بر علل و اسباب آمنوره (احتباس طمث) در طب سنّتی ایران

آمنوره و الیگومنوره از شایع ترین اختلالات قاعدگی زنان در سراسر دنیا می باشد. در ایران شیوع بالای آمنوره ثانویه و اولیگومنوره در بررسی های متعدد گزارش شده است. آمنوره یعنی قطع قاعدگی در سه سیکل متوالی یا قطع قاعدگی بیش از شش ماه در کسانی که قاعدگی نامرتب دارند و اولیگومنوره زمانی رخ می دهد که تأخیر در فواصل بین قاعدگی بیش از 36 روز باشد. این بیماری با توجه به این که دختران و زنان جوان در سنین باروری را مبتلا می کند عوارض جبران ناپذیری را می تواند در پی داشته باشد که تشخیص و درمان به موقع آن را حائز اهمیّت می نماید. طب سنّتی ایران که یک مکتب طبی کل نگر می باشد، دیدگاه های ویژه ای در تشخیص و درمان دارد. تئوری های ارایه شده توسط حکمای این طب هرچند با زبان خاص بیان شده اند، امّا در مواردی با ژنیکولوژی مدرن مطابقت دارد. در طب سنّتی احتباس طمث یعنی فواصل بین سیکل ها بیش از دو ماه گردد یا قاعدگی کاملاً قطع شود و یا خون حیض اندک بیاید. در طب سنّتی ایران این اعتقاد وجود دارد که اگر حیض زن طبیعی و منظم باشد نشان دهنده ی تندرستی است. بطور کلی دلایل عمده ی بیان شده در رابطه با احتباس طمث شامل علل رحمی و علل مشارکتی با اعضای دیگر می باشد. این تحقیق بر آن است که مروری بر دیدگاه طب سنّتی در علل و اسباب بوجود آورنده ی این بیماری داشته تا شاید بتواند دریچه ای نو در برخورد با این مشکل بگشاید و بتواند راهگشای مشکلات زنان جوان در سنین ارزشمند باروری باشد. البته شایان ذکر است این موضوع آغاز راهی است در مواجهه با اختلالات قاعدگی با دیدگاهی متفاوت و روشن که تحقیقات بیشتری را می طلبد.